آرشیو چهار‌شنبه ۲۰ تیر ۱۳۹۷، شماره ۴۳۷۱
باشگاه اقتصاددانان
۲۹

تقسیم سود در مجامع

هدیه لطفی

انتشار گزارش های عملکرد سالانه شرکت ها و ترافیک مجامع سالانه شرکت های بورسی در حالی روزهای اخیر شدت گرفته که یکی از دغدغه های اصلی سهامداران و مدیران شرکت ها فرآیند تقسیم سود است. در یک سو، سهامداران لازم است تصمیم بگیرند که سهام خود را نگه دارند و به اصطلاح با آن «به مجمع بروند» یا از سود تقسیمی و دردسرهای دریافت آن چشم پوشی کنند. در سوی دیگر، هیات مدیره شرکت ها باید در تقابل میان عطش سهامداران برای دریافت سود هرچه بیشتر و مدیریت منابع مالی شرکت، نقطه تعادلی را بیابند.

به این ترتیب یکی از چالش برانگیزترین مواردی که در مجامع سالانه در مورد آن تصمیم گیری می شود مقدار و زمان بندی پرداخت سود تقسیمی است. شرکت ها طبق قانون می توانند حداکثر تا 8 ماه پس از برگزاری مجمع نسبت به پرداخت سود تقسیمی اقدام کنند. در این راستا مدیران شرکت ها عموما به منظور جلوگیری از خروج منابع مالی از شرکت تمایل دارند پرداخت سود تقسیمی را به تعویق بیندازند. از طرفی سهامداران تمایل به دریافت سریع تر سود تقسیمی دارند. بر این اساس هر ساله بخش بزرگی از ارزش بازار سهام به واسطه پرداخت سود تقسیمی از بازار سهام خارج می شود.

با توجه به اعتراضات سهامداران در رابطه با عدم پرداخت سود تقسیمی توسط شرکت ها و نیز مشکلات موجود در فرآیند افزایش سرمایه و بحث های پیرامون حق تقدم های ناشی از آن، گهگاه موجب می شود، سهامداران نتوانند سود خود را دریافت کنند. این در حالی است که در برخی موارد که مقدار سود ناچیز است، سهامدار از اقدام برای دریافت آن سرباز زده و به دلیل شرایط دشوار در دریافت سود سهام، اغلب آن را به فراموشی می سپارند.به نظر می رسد مدیران اجرایی بازار سرمایه باید راهکاری مناسب برای بهبود چنین روندی اتخاذ کنند. در واقع با توجه به زمان زیادی که سهامداران شرکت ها باید برای دریافت سود تقسیمی در انتظار باشند و خروج حجم قابل توجهی از ارزش بازار سهام، ارائه راهکاری مناسب برای دسترسی هرچه سریع تر سهامداران به سود تقسیمی، خارج نشدن سریع منابع مالی از شرکت پس از تشکیل مجمع و جلوگیری از ایجاد بحران نقدینگی برای شرکت ها و همچنین بازگشت سودهای تقسیمی به بازار سرمایه به واسطه انتشار اوراق بدهی، الزامی به نظر می رسد.