امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه دیروز به شهر زیبای سن پترزبورگ رفت و بازی فرانسه_ بلژیک را از نزدیک دید. او البته اولین رئیس جمهوری نبود که در روزهای جام جهانی به روسیه رفت.

کشور روسیه این روزها زنان و مردان سیاسی فراوانی به خود دیده؛ از کیتاروویچ، رئیس جمهور کرواسی تا مکرون. ورزشگاه های مختلف روسیه در روزهای برگزاری جام جهانی مانند دفتر سازمان ملل،محل آمد و شد سیاستمداران بودند. سیاسی ها بی توجه به اختلافات شدیدشان، در ورزشگاه کنار هم می نشینند و رقابت ورزشکارانشان را می بینند. نشستن ولادیمیر پوتین و محمد بن سلمان در یک متری هم، یکی از معجزه های فوتبال بود. مردانی که در سوریه رودرروی هم بودند، اینجا فقط اینفانتینو را میان خود داشتند. اینفانتنیو، نمادی برای فوتبال بود که این دو را کنار هم قرار داد. این عکس شاید مانند عکس هایی که از المپیک برلین به یادگار مانده، روزگاری دستمایه بحث های سیاسی شود. حالا بیشتر مشخص می شود چرا شکست آمریکا از مکزیک در مقدماتی منطقه کونکاکاف بی نهایت برای این کشور سنگین بود. فوتبال، این روزها همه را دور هم جمع کرده. همه آدم هایی که سیاستشان، دنیا را اداره می کند؛ اما فوتبال آن قدر قدرت دارد که این آدم ها را با همه قدرتشان وادار به تسلیم کند. فوتبال آن قدر تواناست که دست های این آدم ها را بالا ببرد. فوتبال بسیار تواناست. آن قدر که سیاستمداران را با وجود همه تضادی که در افکارشان وجود دارد، کنار هم بنشاند و مجبورشان کند به همه لبخند بزنند. فوتبال بی تردید، شگفت انگیزترین و جادویی ترین ورزش دنیاست.