ما ایرانی ها، دو ایراد اساسی داریم. یک این که، همیشه برایمان مرغ همسایه غاز است و دوم این که، در سفرهایمان مقصد محوریم. یعنی هیچ وقت از مسیر لذت نبرده ایم. این که ماشین را آتش کنیم و تخته گاز برویم به مقصد برسیم و در مقصد بساط جوجه و کباب راه بیندازیم که نشد سفر. این عکس ها را کار کردیم تا متوجه شوید از چه مناظر و موقعیت هایی، بی تفاوت می گذریم و عین خیالمان نیست. اینجا، ایران خودمان است. گاهی کنار یک رودخانه توقف کردن و چایی خوردن خاطره ای می سازد که سال ها طعم ماندگار چای را جاودانه می کند...