تصویر دخترش را روی صفحه گوشی به همکارش نشان می دهد و بلندبلند از شیطنت هایش تعریف می کند و می خندد. مرد لبخند می زند و به چشمان منتظر من خیره می شود. رخت سپیدش، چهره آفتاب سوخته اش را به سیاهی می زند. در 15دقیقه ای که در این داروخانه نشسته ام، هیچ نسخه ای را آماده نکرده اند. هشت مراجعه کننده روی صندلی ها نشسته اند؛ اما داستان شیرین کاری ها و شیرین زبانی های دخترک خانم دکتر داروساز تمامی ندارد. کلافه دستانم را روی صورتم می گیرم. باید گرما بیشتر نشده، از اینجا فرار کنم. صدای قلبم بیشتر می شود. تپش بالاتر می رود. گرما اثر می کند بر این جسم نحیف. چشمانم را می بندم. سرم را به صندلی تکیه می زنم. نفس