تقویم آویزان از سنگر 27 تیر ماه 1367 را نشانه رفته بود، از شدت گرما به سنگرهای تیپ ضد زره 201 ائمه، پناه برده بودیم، انگار گرمای بیش از حد هوا، نوید خبری داغ را به شکارچیان تانک می داد. مقر پشتیبانی تیپ 201 در جاده

اهواز - خرمشهر که حدودا 25 کیلومتر با خرمشهر فاصله داشت، استقرار یافته بود.

از این رو مقر در میان بچه های تیپ به نام 25 معروف بود. رادیو دو موجی که تنها کانال ارتباطی ما با حال و هوای پشت جبهه بود، در گوشه سنگر به نحوی پناه گرفته بود که در زاویه دید کلیه بچه ها قرار داشت، بچه ها در حال گپ و گفت و گو و بعضا شوخی های معمول بودند، رادیو با سرود معروف «انجز وعده» به استقبال پخش اخبار رفت، در میان خلاصه اهم اخبار، شوک آورترین خبر 8 ساله جنگ توسط مجری قرائت شد«ایران قطعنامه 598 را پذیرفت» این خبر آنقدر ناگهانی و غافلگیرانه بود که به درستی مفهوم آن را که همانا پایان جنگ بود درک نمی کردیم.

مشروح خبر بیشتر ما را در شوک فرو برد، آری به همین سادگی جنگ پایان یافت، بی شک در کسری از ثانیه هزاران سوال بی پاسخ ذهن همگی ما را درگیر کرده بود.

سوالاتی که پاسخ بخش هایی از آن را با تاخیر 30 ساله دریافت کردیم. پاسخ هایی که در شور و حال جوانی و هیجانات جنگ درک روشنی از آنها نداشتیم، انگار چند دهه زمان نیاز داشت تا مفهوم جام زهر را درک کنیم. آیا امروز کشور منتظر و یا اصولا مشتاق شنیدن خبر شوکه کننده دیگری است؟