آنچه مرا واداشت تا دست به نگارش این سطور زنم، بیماری مهلکی است که نه کلیت نظام سیاسی ایران که اساس مدنیت و موجودیت ایران عزیز ما را هدف گرفته است. ما در سال های پس از انقلاب با مشکلات بسیاری روبه رو بوده ایم و می توان مردم ما را بسان فولاد آبدیده تشبیه کرد. اما با این سخن همکار سابقم احمد توکلی موافقم که این تهدید اگر برایش تدبیری به خرج ندهیم، کلیت نظام سیاسی ایران را نابود خواهد کرد. این بیماری فساد است!نمی خواهم این باور- متاسفانه تعمیم یافته- را تکرار کنم که فساد تمام درخت هویت و میراث ملی ما را از درون پوسیده کرده است. اما ناچارم اعتراف کنم که حس فساد عمیق و گسترده در میان باور مردم شاید