امروز تمام اقتصاد ایران معطل تصمیمات گرفته نشده و اقدامات به سرانجام نرسیده، است. چشم دوختن به فضای بین المللی هم به دردی جدید بدل شده با این تصور که از رهگذر توافق و تفاهم با آمریکا اثراتی حاصل شود که دردهای اقتصاد ایران را مانند کیمیا درمان کند. ولی همان طور که اکثریت اقتصاددانان و فعالان اقتصادی دلسوز کشور تایید می کنند، درمان درد ما نه در بیرون مرزها، که دقیقا نزد مدیران کشور است. خروجی نیز زمانی حاصل می شود که دست از محافظه کاری در عمل برداریم و سیاست «گفتاردرمانی» را برای همیشه کنار بگذاریم.