جامی ست که عقل آفرین می زندش/ صد بوسه ز مهر بر جبین می زندش

وین کوزه گر دهر چنین جام لطیف/ می سازد و باز بر زمین می زندش

شاملو (در آلبوم رباعیات خیام) و بعضی دیگر «این کوزه گر» خوانده اند. شاید این تفاوت مهم به نظر نرسد ولی، واو در ابتدای کلمه، نوعی «واو حالیه» است و ارتباط دو بیت را محکم تر می کند: جامی چنین و چنان است و آنگاه این کوزه گر آن را می شکند... آقای مرتضی کاخی هم که نام کتاب شان «این کوزه گر دهر» را بر اساس این رباعی گذاشته اند، همین صورت مرجوح را در پشت جلد کتاب آورده اند ولی ضبط شان در متن «وین» است. (در شماره 100 مجله بخارا، نقدی از بنده بر این کتاب به چاپ رسید) البته از نظر سبکی، انتساب آن به خیام کمی بعید است و در منابع کهن هم به نام او نیامده ولی به هرحال جزو لطیف ترین رباعیات ادبیات فارسی است.