ایسنا: پژوهشگران دانشگاه «هاروارد»، یک بازوی روباتیک ابداع کرده اند که می تواند موجودات دریایی را بدون آسیب رساندن به آنها بگیرد. پژوهشگران برای بررسی موجودات دریایی، آنها را سالم و آسیب ندیده لازم دارند اما شکار این موجودات بدون آسیب رساندن به آنها، کار دشواری است. پژوهشگران موسسه پژوهشی «ویس» (Wyss) دانشگاه هاروارد، راه حلی برای رفع این مشکل پیدا کرده اند. آنها، یک بازوی روباتیک ابداع کرده اند که انگشتان گلبرگ مانند آن می توانند موجودات دریایی را بدون صدمه رساندن به آنها بگیرند. این بازو، از یک موتور برای حرکت دادن کل ساختار استفاده می کند؛ در نتیجه کنترل و تعمیر آن ساده است. تاکنون، این بازوی روباتیک، فقط برای آزمایش های برداشتن و رها کردن استفاده شده اما ممکن است در آینده، زیست شناسان بتوانند این فناوری را به دوربین ها و حسگرهایی مجهز کنند تا اطلاعاتی در مورد ساختار درونی موجودات از جمله ترکیب مواد، اندازه و توالی ژنتیکی آنها گردآوری شود. پژوهشگران امیدوارند با پیشرفت این فناوری، بررسی موجودات دریایی در سکونتگاه هایشان ممکن شود.

خبرگزاری مهر: شرکت های فناوری تا به حال برای بررسی وضعیت سلامت افراد به حسگرهایی متوسل می شدند که قادر به اندازه گیری ضربان قلب و نبض افراد بوده اند. اما گروهی از دانشمندان دانشگاه استنفورد برای اولین بار از عرق انسان برای پی بردن به شرایط جسمی او استفاده کرده اند.

این محققان پوشیدنی هوشمند تازه ای ابداع کرده اند که حسگرهای آن قادر به اندازه گیری سطح کورتیزول موجود در عرق انسان هستند. کورتیزول یک هورمون مرتبط با استرس و نگرانی است که اغلب به عنوان یک شاخص دقیق برای بررسی عملکرد قهرمانان ورزشی و احتمال ابتلای افراد به بیماری های مختلف مورد استفاده قرار می گیرد و با استفاده از آن می توان به شرایط غده های فوق کلیوی و هیپوفیز پی برد. اندازه گیری سطح کورتیزول در حالت عادی نیازمند صرف چند روز وقت در آزمایشگاه های مختلف است، اما پوشیدنی هوشمند طراحی شده جدید در عرض چند ثانیه این کار را انجام می دهد. حسگرها معمولا با محاسبه بار مثبت یا منفی مولکولی ترکیبات مختلف وجود آنها را شناسایی می کنند، اما انجام این کار در مورد کورتیزول با توجه به خنثی بودن آن غیرممکن است، لذا این بار حسگری خاص و کششی طراحی شده که به پوست بدن می چسبد و با جذب سدیم و پتاسیم موجود در عرق میزان کورتیزول را محاسبه می کند. نقطه ضعف حسگری که فعلا به این منظور ابداع شده این است که در صورت عرق کردن بیش از حد کاربر از کار می افتد و لذا محققان در تلاش برای یافتن راه حلی در این زمینه هستند.

خبرگزاری مهر: سازمان دارپا طی برنامه ای جدید قصد دارد میکروروبات هایی با وزن کمتر از یک گرم و کوچک تر از یک سانتی متر مکعب بسازد که در مواقع اضطراری و عملیات نجات و جست وجو کاربرد دارد.

سازمان دارپا به تازگی مشغول اجرای پروژه SHRIMP PROGRAM است. این نام اختصاری برای پلت فرم های میکروروباتیک مستقل با طیف کوتاه است. این پروژه در حقیقت تلاش برای ساخت روبات های نوین به اندازه حشرات است. چنین روبات هایی می توانند در محیط های مختلفی کارآمد باشند که روبات های بزرگ تر قادر به فعالیت نیستند. درهمین راستا این سازمان با برگزاری یک چالش به دنبال پیشنهادها برای ساخت روبات هایی با وزن کمتر از یک گرم و کوچک تر از یک سانتی متر مکعب است. میکروروبات های انتخابی در مجموعه ای از مسابقات مشابه المپیک و در رشته هایی مانند حمل سنگ، پرش از روی مانع، بلند شدن عمودی از زمین، حمل بار و... با یکدیگر رقابت می کنند. رونالد پولکاویچ مدیر برنامه SHRIMP دارپا می گوید: به طور کلی این برنامه به دنبال نوآوری در بحث مواد عملگر (actuator)، مکانیزم های آن و سیستم های کوچک و فشرده نیرو در روبات هایی با ابعاد میلی متری و سانتی متری است.