حمله با فراغ بال

اینکه تخری بها و ادعاهای کذب علیه دولت در دوران ریاست جمهوری آقای روحانی بشدت

افزایش یافته اصا شکی نیست. آرشیو اخبار

و ادعاهای مطرح شده بهترین و روشن ترین

اثبات کننده این موضوع هستند. مهم اما چیزی

فراتر از این آمار است. یکی از نکات اصلی در این

بحث ب یهزینه بودن طرح ادعاها و تهمت های

کذب برای مطر حکنندگان این مسائل است. به طور

مثال فرض کنید ادعای دریافت 2500 گرین کارت

در خال مذاکرات برجام توسط نماینده ای از

جریان اصلاح طلب و علیه مذاکره کنندگان دوره آقای جلیلی مطرح

شده بود؛ آنوقت واکن شها و بازخوردهای رسمی به این ادعا چه

بود؟ آیا رسانه ها و مراجع مختلف به همین راحتی که امروز از کنار

این ادعا گذشتند، از آن مورد هم عبور م یکردند؟ این وضعیتی است

که در واقع زمینه اصلی گسترش فرهنگ دروغ و نشر اکاذیب به جای

نقد علیه رقیب سیاسی را فراهم می کند. در چنین فضایی چشم امید

داشتن به ترویج نقد سازنده، بیهوده به نظر می رسد.

به عبارتی عدم توازن سیاسی و قضایی در موضوع آزادی بیان برای

گروه ها و گرای شهای مختلف عاملی است که می تواند یک طرف را

بی پروا در موض عگیری و طرف دیگر را هراسان از سخن گفتن کند.

بعید نیست که اگر برای هر کسی این فراغ بال در تاختن بی مورد و

ب یسند به مخالفان فکری و سیاسی اش فراهم شود، دریغی از استفاده

از چنین موقعیتی نداشته باشد.

در چنین شرایطی چیزی که کمتر از بقیه عوامل موثر به نظر می رسد،

توصی ه ها و تذکرات اخلاقی است. چرا که وقتی بستر و همینطور انگیزه

گذر از چارچو بهای اخلاقی فراهم باشند، توصیه های کم اثر راه به

جایی نخواهند برد.

مساله امروز ما بیش از آنکه از بین رفتن اخاق در حوزه رقابت

سیاسی باشد، عدم وجود توازن در ابزارهای اعلام نظر و عدم عدالت

برخورد با مواضع سیاسی گرو ه های مختلف است که به نوعی مشوق

طرح ادعاهای ب یپایه و تهمت های بی سند می شود