وقتی از افراد پا به سن گذاشته، سوال کنید که بیشترین حسرت های زندگی شان چه چیزهایی هستند، قریب اتفاق می گویند کارهایی که در دوران جوانی انجام نداده اند. انگار یک عمر هفتاد، هشتاد ساله، یک بازه کوتاه اثرگذار به نام جوانی دارد و بعد از آن چارچوب زندگی چنان به انسان فشار می آورد که حتی فرصت فکر کردن را از وی می گیرد. اگر چه این تفکر در عصر حاضر مردود است و به وضوح افرادی وجود دارند که تا لحظات آخر عمرشان، پویا، خلاق و مولد باقی می مانند؛ اما بازه پرانرژی جوانی برای آنها هم اغلب، یادآور دوران تلاش و پشتکار یادگیری برای مدیریت آینده است. کسی نمی گوید دوران جوانی، دوران قطعیت است و اگر دست به خاک بزنید، حتما باید طلا شود. بلکه یادگیری و سیر منطقی، پله های اصلی موفقیت در آینده خواهد بود.