از کلیشه های ادبی کذب در ادبیات ایران یکی هم این است که جلال آل احمد کلا داستان نویس نبوده و صرفا نثر «گیرا»یی داشته است. آل احمد البته نویسنده ای بود که داستان خوب کم نوشت. بهترین هایش «مدیر مدرسه» بود و «سنگی بر گوری» و شاید تک و توک قصه کوتاه. اما اگر در روزگاری نه چندان دور کاوشگران نقاط کور ادبیات دهه های سی و چهل از کشف نویسندگانی که تنها دو، سه داستان یا یک رمان خوب نوشته بودند چنان ذوق زده شدند که بالاترین جایگاه ها در تاریخ ادبیات داستانی را سخاوتمندانه به این نویسندگان بذل و بخشش کردند چرا آل احمد را تنها به واسطه همان دو رمان کوتاه یعنی «مدیر مدرسه» و «سنگی بر گوری» نتوان نویسنده