این روزها تبریز در سوگ یکی از فرزندان نام آورش نشسته است. فرزندی که اگر چه نامش به بلندای نام «صائب» و «شهریار» و «علامه طباطبایی» و... نبود، اما سهم حضور تبریزیان در حوادث دارای اهمیت و جایگاه های مهم اجتماعی - فرهنگی چند دهه اخیررا به جا آورد. عباس دوزدوزانی تحت تاثیر خانواده و محیط زندگی خیلی زود با آرمان های بلند انسانی آشنا شد و با بن مایه های ایمانی راسخ، سرمایه عمر و هستی را در راه اعتلای ارزش های معنوی به کار گرفت. در آغاز راه با شادروان دکتر یدالله سحابی همراه شد و جان را از آموزه های قرآنی و ایده های مردم دوستی سرشار ساخت. در این مسیر با تمام توان کوشید تا پرچم عدالت خواهی برافراشته و در اهتزاز بماند و به این جرم نیز بارها در رژیم گذشته دستگیر و راهی زندان شد. با پیروزی انقلاب اسلامی به دلیل ایمان نستوهش به راه امام(ره) در جمع یاران نزدیک به پیر جماران جای گرفت ومسئولیت های مهمی به وی پیشنهاد شد. اما او که از تجربه راه های طی شده اما به انجام نرسیده برخوردار بود، به همراه جمعی دیگر برای صیانت از موجودیت انقلاب دست به کار تاسیس نهادی برای پاسداری از انقلاب مردم کرد و خود نیز در اولین گام ها مسئولیت آن را برعهده گرفت.

با روی کار آمدن دولت شهید رجایی با ویژگی های مردمی اش به عنوان وزیر ارشاد و فرهنگ اسلامی به کابینه ایشان پیوست و ارزش های وجودی خود را بروز داد. چهره های فرهنگی کشور از دوره مسئولیت وی خاطرات خوشی به یاد دارند. همچنین تسلط مرحوم دوزدوزانی بر مسائل فرهنگی، سعه صدر و جامع نگری وی ازایشان شخصیتی فهیم و درست کردار ترسیم کرد.

در ادامه سه دوره در مجلس شورای اسلامی برکرسی نمایندگی مردم تکیه زد وپس از آن از حضور جدی در عرصه های سیاسی- اجتماعی دامن کشید و یکسره به امور فرهنگی و در راس آنها تعلیم وترویج علوم قرآنی پرداخت. حاصل زحمات این سال ها ترجمه منظوم قرآن کریم است که با این ابیات آغاز می شود؛/به نام خداوند رحمت صفت / که بر عام و خاصش بود مرحمت/ الف، لا م، میم، آن کتاب وجود / به جد است و بر متقین رهنمود/ اهتمام مرحوم دوزدوزانی به عنوان فردی دین پژوه این بود تا از دین چهره ای رحمانی ترسیم کند و در این راه از طعن مخالفانش نیز در امان نبود.