دوره کودکی خیلی اهل کتاب و کتابخوانی نبودم. بهتر است بگویم تا دوره دبیرستان و همراهی با دوستی که من را وارد دنیای کتاب کرد. یک روز دستم را گرفت و به کتابخانه کشاند و کتابی از مایک هامر به دستم داد و گفت این کتاب را بخوان اگر توانستی آن را کنار بگذاری هرچه دلت خواست به من بگو. به قصه اش علاقه مند شدم چون پلیسی بود و بشدت با آن همذات پنداری می کردم. پیش بینی اش درست بود با کتابی که به دستم داد شدم جزو طرفداران مایک هامر. روی من تاثیرگذاشته بود به لحاظ هیجان و نه بینش و داده ها. یک روز که آخرین جلد این مجموعه را می خواندم برادر بزرگترم کتاب را در دستم دید، وراندازش کرد و به نشانه نارضایتی آن را به گوشه ای پرتاب کرد که این مزخرفات چیست. من مانده بودم و برزخ کتاب نخواندن و علاقه مندی ام به کتاب. مدتی بعد پاکتی به دستم داد و گفت داخلش کتاب است، بخوان، دوستش داشتی بگو از این مجموعه کارها برایت بیاورم. پاکت را که باز کردم اول پشت جلدش را دیدم نوشته بود قیمت دو ریال. کتاب را که خواندم همه افکارم به هم ریخت و این گونه «24 ساعت در خواب و بیداری» صمد بهرنگی شد دروازه ورود من به دوستداران کتاب.

اول تمام مجموعه آثار صمد بهرنگی را خواندم و پس از آن صادق هدایت را. و پس از آن مجموعه کارهای غلامحسین ساعدی، صادق چوبک، محمود دولت آبادی و... و در نهایت پس از داستان ها و رمان ها نوبت رسید به کتاب های فرهنگی مثل مجموعه کارهای داستایوفسکی، آنتوان چخوف و... شدم از علاقه مندان جدی چخوف و البته از دیگر نویسندگان روس مثلا از«پدران و پسران» ایوان تورگنیف خیلی تاثیر گرفتم. همین طور کتاب خواندن را ادامه دادم تا امروز که یک کتابخانه بزرگ دارم و همچنان کتابخوان حرفه ای هستم.

کتاب کتاب است. اگر قرار باشد کتابی پیشنهاد دهم می گویم همه کتاب ها را بخوانید اما اگر بخواهم توصیه ای داشته باشم بهتر است بگویم پیشنهادم این است که اگر قرار است یک رمان از یک نویسنده مثلا اورهان پاموک را بخوانید فقط به یک کتاب از او اکتفا نکنید. حتما مجموعه آثارش را بخوانید تا به یک شناخت دقیق برسید. پاموک هم از آن دست نویسنده های محبوب من است.

رمان «برف»اش عالی است، «نام من سرخ» را که بخوانی در حیرت می مانی که چطور یک نویسنده ترک نسبت به هر ایرانی شناخت بهتری از آدم های فرهنگی کشورمان دارد. در این کتاب از نقاش هایی نام می برد که شاید در یک کتاب دقیق تاریخ هنر بتوانی نام آنها را پیدا کنی. من فکر می کنم چنین آدمی که اینقدر دانش وسیع نسبت به آدم های فرهنگی ایران دارد حقش است اگر نوبل بگیرد. دوباره تاکید می کنم که به یک کتاب اکتفا نکنید بلکه مجموعه آثار نویسنده را بخوانید. اگر از نجیب محفوظ می خواهید کتاب بخوانید فقط به «دزد و سگ ها» بسنده نکنید، «سه داستان از قاهره» را بخوانید، «کوچه مدق» را بخوانید و... نجیب محفوظ شاهکار است و در رمان نویسی خلاق. نویسنده های عرب بخصوص نویسنده های مصری در زمینه شعر و ادبیات و رمان شاهکار هستند.

به تازگی مجموعه کتاب های «گفت وگو با کارگردان های بزرگ جهان» که از سوی نشرشورآفرین منتشر شده را خوانده ام که به نظرم کتاب جامعی درباره سینما است و علاقه مندان سینما را به خواندن این مجموعه ها دعوت می کنم. به نظرم برای کسانی که در حوزه سینما کار می کنند خواندن این مجموعه مفید است به یک مجموعه آگاهی می رسند که این آگاهی را مثلا شاید بشود در جراید و مجلات هم به دست آورد اما اینجا در این مجموعه چون به صورت گزیده به آن پرداخته شده تاثیرگذارتر است.