هنرآنلاین: رمضان شکارچیان معروف به ارزمون، نوازنده برجسته دوتار و خواننده معروف گودار پس از تحمل 15 سال بیماری، بامداد دیروز درگذشت. ارزمون، دوتارنوازی بود که نسبش به لوریان هند می رسید و چهره اش نیز گواهی روشن بر این موضوع بود. قرن ها پیش اجداد او در مازندران ایران سکنی گزیده، شغل خود را نسل در نسل به یکدیگر منتقل کردند. گدارها یا گودرها پاسداران موسیقی مازندران در شرق این استان هستند. به روایت شاهنامه فردوسی اینان به درخواست بهرام گور از هند به ایران آمدند تا شادی های مردم را افزون کنند. به این سان می توان پنداشت، اکنون آنان بیش از هزار سال است که برای مردم می نوازند و می خوانند، اما خود زندگی های غم انگیز و درد باری دارند و به سختی امرار معاش می کنند.

ارزمون سال 1338 در طبقده از روستاهای اطراف ساری متولد شد. از همان کودکی همراه عموی خود مرحوم نظام شکارچیان به مجالس و محافل پا گذاشت و کم کم خواننده و نوازنده ای چیره دست شد. آنان که «عشقعلی یاغی»، «ذبی پهلوون» و«شیرین جان» را با صدای ارزمون گوش کرده اند، می دانند که صدای او بلندا و زنگ خاصی دارد. ارزمون از سن 12سالگی به رادیو گرگان معرفی و در سن کم به خواننده ای حرفه ای بدل شد. دو تار ارزمون از دو تار خراسانی کمی کوچک تر بود و علاوه بر آن سبک نواختن او صدایی متفاوت را به گوش می رساند. ارزمون شکارچیان که زمانی رادیو گرگان در تسخیر صدای او بود، بیش از یک دهه به دلیل سکته های مکرر مغزی در گوشه خانه محقرش افتاده بود و کسی خبری از او نمی گرفت.