حسن رحیم پورازغدی درباره مذاکره با آمریکا گفته است «عده ای هم از داخل که شرف ندارند و تا کل ایران را تحویل ندهند دست بردار نیستند، می گویند برویم دوباره مذاکره کنیم، اگر کسی شعور سیاسی داشته باشد، نباید از مذاکره حرف بزند». (روزنامه رسالت 14/5/1397 صفحه دوم)

در نقد اظهارات فوق، نکات زیر ارائه می شود:

1- چرا خداوند متعال آخرین پیام خود را که در قالب وحی «قرآن» بر حضرت محمد(ص) فرستاده است، بر حضرت نوح، ابراهیم، موسی یا عیسی(ع) نفرستاده است؟

2- چرا پیامبر اسلام حضرت محمد(ص) در چندین مورد با مشرکین و کفار قرارداد «پیمان صلح» بسته و اجرا می کند؟

3- چرا حضرت علی(ع) 25 سال سکوت می کند؟

4- چرا امام حسن(ع) با معاویه صلح می کند؟

5- چرا امام رضا(ع) ولایت عهدی مامون خلیفه عباسی را می پذیرد؟

به راستی در پاسخ به سوال های فوق آیا توجیهی به غیر از مسئله «واقع بینی» وجود دارد؟

برای رسیدن به اهداف، آرمان ها و ایده آل ها چاره ای به غیر از واقع بینی نداریم.

اینکه شرایط فعلی جامعه ایران چیست و آیا باید با آمریکا مذاکره کرد یا خیر، مسئله ای سیاسی است که تشخیص آن با کارگزاران و کارشناسان مسائل سیاسی - خارجی است. در صورتی که این کارگزاران با عنایت به واقعیت های موجود ایران و جهان به این نتیجه رسیدند که باید با آمریکا مذاکره کرد، این دیدگاه حاکی از بی شرفی و بی شعوری نیست.