آرشیو پنج‌شنبه ۱۸ امرداد ۱۳۹۷، شماره ۴۱۵۶
صفحه آخر
۱۶
روشنایی های شب

با من حرف بزن

حسن لطفی

معجزه حرف زدن با دیگران فقط مال سینما و فیلم هایی مثل با او حرف بزن ساخته پدرو آلمودوار نیست. در زندگی، عالم رفاقت، دنیای سیاست و... هم این عمل کارکرد و نتیجه دارد: نتیجه ای که اگر چه ممکن است هزینه زا هم باشد عاقبتش خیر است.شری هم اگر باشد، لابد مال وقتی است که این حرف زدن به دلایلی، یکجایی قطع شده است یا حرف زننده به برد خودش و باخت آن یکی فکر می کرده است. نبود صداقت و اصول لازم و اولیه حرف زنی و حرف شنوی هم که جای خود دارد.البته نباید شک کرد حرف زدن اگر دیالوگ و دو جانبه باشد انسانی تر یا به قولی دموکراتیک تر است. ولی این امرگاهی اوقات (مثل فیلم آلمودوار و صحبت های چند شب قبل رییس جمهور) ممکن نیست. چاره ای جز مونولوگ برای حرف زن و حرف شنو باقی نمی ماند. البته این نوع مونولوگ هم بی جواب نمی ماند.

نمونه اش عکس العمل شنونده مونولوگ شخصیت فیلم با او حرف بزن است که در انتهای فیلم دیده شد. حرف های حسن روحانی هم که خودتان بهتر در جریانش هستید. از لحظه ای که او به سوال اول مجری پاسخ داد دنیای مجازی پر از عکس العمل های شوخی و جدی، صوتی و تصویری، مقاله و طنز و... شد. امیدوارها امیدوار تر شدند، رقبای سیاسی شمشیر از رو بستند، با انصاف ها هم مروت نشان دادند و نیمه پر و خالی را با هم دیدند. عده ای هم مثل همیشه جدی را شوخی و شوخی را جدی جواب دادند. دلار ارزان تر شد و... اما آنچه مشخص است این مونولوگ نیز همانند فیلم درجه یک آلمودوار پاسخ اصلی اش را در انتهای دوران ریاست جمهوری حسن روحانی و در سال 1400 خواهد گرفت. اگر او در این حرف زدن امروز و مونولوگ فرداها به صداقت، راستگویی، انصاف، اعتماد به مردم، دوراندیشی، حرف های شدنی و... گردن بگذارد، عکس العمل خوبی خواهد گرفت. اگر چه این عکس العمل دلواپسان تمامیت خواه را ناآرام تر و دلواپس تر خواهد کرد اما نتیجه عکس العمل مردم اگر اشک هم باشد، اشک شوق خواهد بود. سخت است و نیازمند معجزه. اما شخصیت فیلم با او حرف بزن دیالوگ درجه یکی دارد. «من به معجزه اعتقاد دارم. معجزه پنهان اتفاق می افتد. طوری که خودت هم متوجه آن نمی شوی.»