بیشتر از اینکه از رفتار و سخنان چند روز اخیر محمود احمدی‎نژاد تعجب کنم، تعجبم از صبر و بردباری نظام و حاکمیت در برابر حرکات ایشان است. واقعا نمی‎دانم که چرا باید تا این حد با ایشان مدارا شود و آنچنان میدان مانوری برایش مهیا شود تا چنین حرف‎هایی را نسبت به اصل نظام، جامعه و دولت مطرح کند. چگونه می شود که نهادهای حاکمیت اینقدر در برابر ایشان صبور هستند؟ اگر چنین حرف‎هایی را آقای خاتمی مطرح می‎کرد یا آقایان موسوی و کروبی عنوان کنند، نظام می‎تواند تحمل کند؟ از این شبیه‎تر به مبارزه با نظام جمهوری اسلامی و اصل ولایت فقیه و مردمسالاری کجا می‎توانیم پیدا کنیم؟ صحبت‎هایی که از سوی رئیس دولت‎های نهم و دهم مطرح شد، دعوت به فرو پاشاندن نظام است. اینکه او از روسای سه قوه بخواهد از شغل خود استعفا دهند و به نظر خود همه قوای سه‎گانه را شریک در وضعیت فعلی می داند و می‎گوید که باید کنار بروید، به چه معناست؟ غیر از این است که قصد دعوت به ناآرامی و تفرقه و تشتت بین مهم ترین ارکان نظام را دارد؟ دلیل مدارا در این حد با ایشان و مقایسه رفتار نظام با ایشان نسبت به سایر افرادی که در محدودیت به سر می‎برند، سوالی است که همه ملت آن را مطرح می کنند و نباید هم بی‎پاسخ بماند. البته بر کسی پوشیده نیست که هدف آقای احمدی نژاد از چنین رفتارهایی، چنگ انداختن دوباره به قدرت و به دست گرفتن دوباره مدیریت کشور است، اما او مسیر را اشتباه رفته است.

آقای احمدی نژاد قبلا حامیانی داشته و امروزه هم می بینیم که همان ها در برابر همه حرکات او سکوت پیشه کرده اند. حتی در آن زمانی که 11 روز در برابر ولایت فقیه مقاومت کرد و خانه‎نشینی را برگزید و همچنین ماجراهایی که در دوران ریاست دولت ایشان در مجلس اتفاق افتاد، تنها کاری که توانستند انجام دهند، سکوت در برابر اقدامات او بود.فکر نمی کنم دعوت به مبارزه با اصل نظام برای از هم پاشاندن ولایت فقیه، چیزی غیر از صحبت‎های روزهای گذشته محمود احمدی‎نژاد باشد. اما آیا باز هم علما بزرگان و مراجع می خواهند سکوت کنند؟