برای تحلیل رفتار آقای احمدی‎نژاد، نباید در یک مقطع خاص متوقف شد بلکه باید این رفتار را از زمان حضور او در قدرت بررسی کرد. اگر مجموعه رفتارهای چند ساله رئیس دولت‎های نهم و دهم در کنار هم قرار بگیرد درک این نکته که چرا آقای احمدی نژاد دست به چنین رفتاری می‎زند و دقیقا در تناقض آنچه که کشور نیاز جدی به آن دارد یعنی وحدت موضع‎ می‎گیرد به مراتب آسان تر است.

ظهور محمود احمدی‎نژاد در قدرت سیاسی بخصوص در سال 84 همراه با حرکتی بود که مجموعه حامیان ایشان به آن دامن زدند و فضای سیاسی کشور را به سمت دو قطبی شدن به پیش بردند. حال در شکافی که پیامد انتخابات 84 است، مجموعه کسانی که به دنبال مقابله جدی کشور با تهدیدات ترامپ و هم‎پیمانان شان هستند در تلاشند این انسجام را ترمیم کنند، غیر از همان فردی که مسبب این شکاف گسترده بوده است.

رفتار امروز احمدی‎نژاد هم در امتداد حرکت سال‎های 84، 88 و بعد از آن است. زمانی که فراخوان جدی برای مشارکت گسترده مردم در انتخابات داده می‎شد ایشان پیامی در نقض این پیام به مردم می دادند و امروز هم که جامعه بیشترین نیاز را به آرامش و وحدت برای عبور از بزنگاه سخت دارد، سعی می کند که از آب گل‎آلود ماهی بگیرد و بر موج نارضایتی سوار شود.

حال نه تنها شخص آقای احمدی‎نژاد باید در مورد هدفش از دامن زدن به تفرقه و شکاف پاسخ دهد، بلکه مجموعه کسانی که موجب قدرت گرفتن او شدند هم باید پاسخگو باشند. فضایی که برای قدرت‎نمایی احمدی‎نژاد فراهم است با محدودیتی که برای آقای خاتمی درنظر گرفته شده اصلا قابل مقایسه نیست. اما در همین فضای متفاوت شاهد تلاشی هستیم که از سوی سیدمحمد خاتمی و حتی محصورین برای ایجاد وحدت و انسجام به منظور عبور کشور از بحران انجام می‎شود و اما از سوی محمود احمدی‎نژاد فیلمی منتشر می شود که برداشتی جز ایجاد تنش نمی ‎توان از آن داشت. تداوم بخشی از این همراهی‎ها و حمایت‎ها از رئیس دولت های نهم و دهم بدون شک به وحدت و انسجام امروز کشور آسیب جدی می‎رساند.