چند سال پیش که برای تنظیم پایان نامه مهندسی در رشته علوم و صنایع غذایی به یکی از کارخانجات فرآورده های شکلاتی و قندی رفتم به دنبال پاسخ این پرسش بودم که با خوراکی های کارخانه ای تاریخ مصرف گذشته و عودتی چه می کنند؟

از گوشه و کنار شنیده بودم تولیدکنندگان، محصولات تاریخ گذشته مغازه ها را پس گرفته و با تغییر و تبدیل، مجدد روانه بازار می کنند! برای رسیدن به پاسخ این پرسش به خط تولید ویفر و شکلات رفتم و بدقت ترکیبات مورد استفاده را زیر نظر گرفتم. براساس فرمولاسیون، مواد اولیه در حال ترکیب بودند. به آزمایشگاه رفتم. نمونه موادی که در ترکیبات ویفر و شکلات به کار می رفت را بررسی کردم و برگه های تائید شده نتایج آزمایشهای انجام شده روی محصول را پیدا و بدقت خواندم. با معیارهای تعریف شده شرکتی و بین المللی هماهنگی داشت. به بخش تحقیق و توسعه و قسمت انبارداری و تحویل و ارسال محصول هم رفتم؛ ردپایی از محصولات عودتی ندیدم. تصمیم گرفتم با مهندس خط تولید و مسئول فنی کارخانه در این خصوص گفت وگو کنم و چنین توضیحاتی را دریافت کردم. هیچ گونه دستورالعمل و قانونی مبنی برمجاز بودن جمع آوری اقلام خوراکی تاریخ گذشته و عودتی به شرکت توزیع کننده یا کارخانه تولیدکننده از طرف وزارت بهداشت ابلاغ نشده است و طبق قانون آن دسته از مواد و اقلام خوردنی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی تاریخ گذشته یا فاسدی که قصد تغییر کاربری یا استفاده حیوانی یا صنعتی (غیرانسانی) برای آن وجود دارد باید پس از تائیدیه آزمایشگاه مواد غذایی وزارت بهداشت و طی مراحل قانونی و دستور دادستان شهر به محل تغییرکاربری انتقال داده شود. البته آنها توضیح دادند در این میان تولیدکنندگان غیرمتعهدی هستند که محصولات عودتی و فاسد را تحویل گرفته و مخفیانه آنها را وارد خط تولید و با میزانی مواد اولیه سالم ترکیب کرده یا گاهی تنها با مخدوش کردن و به روزرسانی تاریخ مصرف مجدد به بازار عرضه می کنند که بیشتر محصولات بی نام و نشان و انواع مارک های نامعتبر از این جمله اند. از آن زمان تصمیم گرفتم محصولات غذایی کارخانه ای را از نشان های معتبر و از مراکز مجاز بخرم.