روماتیسم به مجموعه ای از بیماری ها گفته می شود که وجه مشترک آنها ابتلای سیستم حرکتی شامل مفصل، عضلات، رباط ها، تاندون ها و استخوان ها است. البته تعداد زیادی از بیماری های روماتیسمی، بیماری های سیستمیک هستند یعنی غیر از مفاصل، اعضای دیگر بدن را نیز می توانند مبتلا کنند. وقتی از روماتیسم صحبت می کنیم در واقع نباید فقط دنبال یک سری علائم خاص باشیم.

اصولا بیماری های روماتیسمی از شایع ترین بیماری های مزمن است و بیماری های مفصلی هم از شایع ترین علل ناتوانی جسمی در جامعه که روی هم رفته بیش از 25 درصد مردم را به نوعی درگیر می کنند. بیماری مزمن یعنی بیماری که درمان آن نیاز به مراقبت طولانی دارد و در یک مدت زمان مشخص قادر به ریشه کنی آن نیستیم. بیشترین علت درد مزمن و علت 17درصد مراجعات پزشکی را بیماری های روماتیسمی تشکیل می دهند. رایج ترین این بیماری ها عبارت است از: آرتروز، آرتریت روماتوئید جوانان، لوپوس، اسکلرودرمی، درماتومیوزیت و پلی میوزیت، بیماری بهجت، واسکولیت ها، اسپوندیلیت انکیلوزان، آرتریت واکنشی، آرتریت پسوریاتیک، نقرس و نقرس کاذب، استئوپروز یا پوکی استخوان، سندرم شوگرن و کمردرد.

البته بیماری های موضعی از جمله بورسیت، تاندینیت، کپسولیت، آرنج تنیس بازان، آرنج گلف بازان و فیبرومیالژی را نیز دربر می گیرد. علت اصلی بیماری های روماتیسمی هنوز مشخص نیست. بیشتر بیماری های روماتیسمی بیماری های خودایمنی هستند یعنی سیستم ایمنی علیه بافت های مختلف بدن واکنش نشان داده و باعث آسیب این بافت ها می شود. ولی به هر حال عواملی در ایجاد این بیماری ها نقش دارند که عبارتند از:

وراثت: در بعضی روماتیسم ها عوامل ارثی دخالت دارند. البته اگر مبتلا به یکی از این روماتیسم ها هستید نگران ابتلای بستگان درجه یک خود نباشید چون احتمال ابتلای آنان بسیار کم است.

عفونت ها: بعضی از انواع بیماری های روماتیسمی به دنبال برخی عفونت ها ایجاد می شوند.

فشارهای عصبی و روانی: این فشارها در کسی که مستعد ابتلا به بیماری های روماتیسمی باشد، می تواند باعث شروع بیماری شود.

جنس: بعضی بیماری های روماتیسمی در خانم ها و برخی در آقایان شایع ترند که تاثیر هورمون های جنسی را نشان می دهد.

داروها: مثل هیدرالازین و پروکائین آمید که می توانند گاهی اوقات باعث بروز علائم روماتیسم شوند و رژیم غذایی که البته برای هر فرد متفاوت بوده و از قبل قابل شناسایی نیست.