پشت میزش بود مردی سرشناس

یک نفر پرسید فرزندت کجاست

گفت یک گوشه کنار از این جهان

می خورد فرزند خوبم نان و ماست

طفلک معصوم می خواند زبان

این حقیر آلویز بر ایشان تراست

گرچه اینجانب به عنوان پدر

داده ام او را همیشه هر چه خواست

بچه است و بر سبیل شیطنت

می کند گهگاه قدری اختلاست