تاریخدان شهیر انگلیسی ای.پی. تامپسون بر این باور بود که آنچه به «شورش های شکم» و «قیام نان» در تاریخ قرن هجدهم انگلیس معروف شدند، در واقع خیزش های مردمی از درد گرسنگی نبودند. تاریخ نشان داده که مردم به ندرت به خاطر «درد شکم» به خیابان ها می ریزند و سر به شورش می زنند. در طول تاریخ نمونه های عدیدی وجود دارد که توده مردم از گرسنگی هلاک شده اند ولی دست به شورش نزده اند. او معتقد بود که آنچه ملت ها را به طغیان می کشاند درد فقر و گرسنگی نیست، بلکه جریحه دار شدن حسی است که تامپسون آن را «اقتصاد اخلاقی» می نامد. با یک بررسی دقیق تاریخی، تامپسون نشان می دهد که هر جا ناآرامی و شورشی در انگلستان قرن هجدهم