جمهوری اسلامی ایران به تبعیت از اسلام، زنان را به عنوان نیمه فعال جامعه می داند و برای رشد و ارتقای زنان و مشارکت فعال اجتماعی و سیاسی و اقتصادی آنها و برخورداری از حقوق برابر و به دور از نگاه های جنسیتی قوانین متعددی را به تصویب رسانده است.

نباید مسائل و مشکلات زنان را صرفا در محدوده مشکلات حقوقی و قوانین قرار داد. به طور مشخص بخش قابل توجهی از معضلات امروز جامعه زنان در نتیجه تعارض و ناموزونی و ناهماهنگی بین ذهنیت و فرهنگ موجود است که با یک استراتژی همه جانبه و فراگیر توان حل مسائل و مشکلات زنان را خواهیم داشت.

این جامع نگری در نگاه به مسائل زنان نیازمند توسعه موازی و همزمان در ابعاد مشارکت سیاسی، وضعیت اقتصادی، حیثیت اجتماعی و جایگاه و نقش فرهنگی و مشکلات حقوقی آنان است. زیر ساخت های ذهنی ناصحیح، اصلی ترین مانع دستیابی زنان به حقوق انسانی تلقی می شود و همچنین زدودن سنت های نادرست و الگوهای رفتاری غیر مطلوب و ملاحظات نابجا باعث محرومیت زنان از بسیاری از حقوق آنها با وجود قانون شده است. این مسائل در زمره مهم ترین موانعی است که مانع اقدام عملیاتی و راهبردی دراین زمینه می شود. در این راستا تخصیص سرفصل های آموزشی در دبیرستان و دانشگاه ها و فضاهای آموزشی و محیط کار برای آشنایی و آگاهی زنان با حقوق آنها و فرهنگ سازی لازم برای ایجاد زمینه اجرایی برخی از قوانین و بهره گیری از ظرفیت بسیج و مساجد برای آموزش در مناطق دور افتاده و محروم و روستاها یک نیاز جدی برای جامعه است که عدم بهره گیری از این فرصت ها در آینده ما را دچار چالش های مضاعف خواهد کرد.