تغییرات گسترده و مداوم در محیط، چالش های جدیدی را پیش روی سازمان ها قرار می دهد. این چالش ها به حدی است که حتی شرکت های موفق نمی توانند با تکنولوژی و تولید همیشگی شان موفقیت را به آسانی تکرار کنند. این موضوع پایان امپراتوری شرکت ها نامیده شده و موفقیت در گرو ادغام بازارها، نوآوری، انتقال منابع و یادگیری دانش جدید است.

در طول دهه های گذشته، سازمان ها به طور گسترده ای از ارزش مدیریت دانش آگاه شده اند و پژوهش های زیادی در زمینه مدیریت دانش انجام شده است. این نظام علاوه بر ترویج یادگیری سازمانی، باید توان آن را داشته باشد تا از یکسو از فراموشی دانش ضروری و مفید جلوگیری کند و از سوی دیگر بتواند