«ضمن عرض درود، این بنده

صحبتی داشتم که شرمنده

نقد دارم به حرف های شما

من خجالت زده، سرافکنده»

«این چه حرفیست، نقدهای شما

بی گمان گوهر است و تابنده»

«وای استاد! نه نفرمایید

که شد از شوق قلب من کنده»

«بنده گفتم فقط حقیقت را

که عزیزید و ناب و ارزنده»

بود این شعر نقل بخشی از

گفت وگوی دو تا نماینده