بیکاری گسترده به ویژه در میان قشر جوان و تحصیلکرده در جوامع شهری و روستایی به یکی از چالش های بزرگ فراروی جامعه ایران تبدیل شده است. مناطق روستایی و کشاورزی کشور در عین اینکه در ادوار گذشته، مامنی برای اشتغال روستاییان بوده اند، اما به دلیل انفجار جمعیت جویای کار از اوایل دهه 1380، خشکسالی طولانی، جاذبه های اجتماعی و اقتصادی مناطق شهری و در مجموع، برتری دافعه ها بر جاذبه های کشاورزی از یکسو و رجحان جاذبه های زندگی شهری بر دافعه های آن از دیگر سو، به سرچشمه اصلی مهاجرت یکسویه از روستا به شهر تبدیل شده اند. هم اکنون در ایران، مهاجرت حامل مصایب عدیده ای برای مناطق شهری و روستایی شده است.