برخی صداها از چنان وزن احساسی و عاطفی ای برخوردارند که تا همیشه عمر با تو خواهند ماند، به خصوص اگر این صدا را در ایام کودکی و نوجوانی شنیده و با آن زندگی کرده باشی. صدای «ارزمون شکارچیان»، خنیاگر موسیقی گوداری در مازندران، از جمله این صداهاست که وقتی با دوتارنوازی اش در هم بیامیزد و از آن ملودی های بکر اشعار مازنی هم همراهش شود، خاطره هایی بس فراموش نشدنی را یادآور می شود. این صدای ناب و بی نظیر 15 مرداد امسال خاموش شد و متاسفانه من سی ام مرداد از این اتفاق تلخ باخبر شدم؛ یعنی بعد از 15 روز، اما این بی خبری چیزی از ارزش صاحب این خبر کم نمی کند و بنابراین باید از او و صدای بی نظیرش گفت و نوشت.