1- در خبرها آمده است که برای واردات قطعات خودرو، ارز چهار هزارو 200تومانی اختصاص می یابد. این اقدام به انگیزه مهار افزایش قیمت خودروهای داخلی و حمایت از اشتغال در صنعت خودروسازی رخ داده، صنعت فشلی که اگر ملاحظه قدرت خرید مشتریان مظلوم خود در داخل کشور را نکند، حتی توانایی فروختن یکی از خودروهای معیوب و مونتاژی اش به بورکینافاسو را هم ندارد، چه رسد به رقابت با کمپانی های اتومبیل سازی در کره جنوبی، برزیل و چین در بازارهای بین المللی.

2- گفتنی است حمایت تمام قد از صنعت مونتاژ خودرو در داخل کشور و به بهانه اشتغال در حالی رخ می دهد که سهم اشتغال این بخش به همراه صنعت پرسروصدا و آلاینده پتروشیمی و نیز صنایع آب بر مرتبط با فولاد و دیگر فلزات اساسی، فقط یک درصد کل اشتغال کشور است!

3- کاش به جای این رانت ویژه به قطعه سازان خودروهای داخلی، یا دست کم در کنار این حرکت، نام دوچرخه از سیاهه کالاهای لوکس گمرک ایران حذف می شد و دیگر مشمول عوارض 60 درصد قرار نمی گرفت. کاش از تولیدکنندگان داخلی با تخصیص همین ارز چهار هزارو 200تومانی برای ساخت دوچرخه های معمولی، هیبرید و برقی در داخل کشور حمایت می شد. واقعا چرا باید هر ایرانی، به طور متوسط 11 برابر هریک از شهروندان کشور همسایه، ترکیه، بنزین مصرف کند؟ چرا اجازه می دهیم این سرمایه ملی چنین نابخردانه دود شود و دودش دقیقا به چشم سلامتی آدم ها برود؟!

4-راه مقابله با قلدری ترامپ، خلاقیت در تغییر شتابناک سبک زندگی ایرانیان است و بی شک تسریع در تغییر مبلمان شهری از خودرومحوری به زیست محوری، بسیار کارساز خواهد بود.