طبق عادت همیشگی ام وقتی وارد فروشگاه شدم سراغ تنقلات کارخانه ای و به دنبال محصولات تازه متولدشده یا کمتر شناخته شده صنعتی رفتم که به دسرهای پودری میوه ای با طعم های مختلف، پودینگ، موس، کرم کارامل و... رسیدم. تصمیم گرفتم برای افزایش آگاهی خوانندگان نکاتی را در مورد این نوع محصولات یادآوری کنم.

اغلب دسرهای پودری موجود در بازار که در مدت زمان کوتاهی شکل می گیرند از انواع کرمی-ژله ای بوده و نشاسته ذرت، پکتین (تهیه شده از تفاله میوه یا برخی صمغ ها و نوعی جلبک دریایی) یا ژلاتین (حاصل از پوست و استخوان دام) پایه اصلی ترکیبات تشکیل دهنده این نوع دسرها هستند که در ترکیب با شیر یا آب قوام و غلظتی ژله ای و کرمی پیدا می کنند. سایر افزودنی ها، شامل شکر، مواد رنگی، اسانس و اسیدهای مجاز خوراکی است. البته در برخی دسرهای کرمی مثل موس و پودینگ از ترکیب خامه، پودر شیر خشک و مواد تثبیت کننده نیز استفاده می شود. آن دسته از دسرهای پودری که به واسطه افزودن آب یا شیر سرد تهیه می شوند اغلب حاوی پکتین یا ژلاتین و آن گروه که باید در مجاورت حرارت قرار گیرند بیشتر حاوی نشاسته ذرت، گندم و... هستند.

دسرهای پودری تا زمانی که داخل بسته بندی بوده و باز نشده اند در محیط خشک و خنک قابلیت ماندگاری یک تا دو سال را دارند، اما به محض باز شدن بسته بندی و مجاورت پودر دسر با رطوبت و هوای محیط، مستعد رشد انواع میکروب ها شده و باید به طور کامل مصرف شوند. وقتی دسرها به واسطه اختلاط با آب و شیر آماده مصرف باشند فقط به مدت یک تا دو روز در دمای یخچال قابلیت نگهداری داشته و به مرور آب انداخته و فاسد و غیرقابل مصرف می شوند. بهتر است برای تهیه دسرهای پودری به جای آب از شیر استفاده شود تا ارزش تغذیه ای آن افزایش یابد، اما باید بدانید هیچ گاه این نوع دسرها را نمی توان جایگزین شیر و فرآورده های آن کرد چرا که به دلیل دارا بودن مواد نگهدارنده، تثبیت کننده و انواع شیرین کننده ها مصرف مستمر و طولانی مدت آنها می تواند برای سلامت خطرناک باشد.