نمایندگان کشورهای صادر کننده نفت از جمله ایران از دهم سپتامبر 1960 یک نشست چهار روزه در بغداد برگزار کردند تا راهی برای جلوگیری از کاهش قیمت نفت بیابند.

در پایان همین اجلاس تصمیم به ایجاد سازمان کشورهای صادر کننده نفت –اوپک- گرفته شد تا از منافع تولید کنندگان محافظت کند. ایران از اعضای موسس اوپک بوده است. دیگر اعضای موسس این سازمان عبارت بودند از: عراق، کویت، عربستان و ونزوئلا. این سازمان در بازه زمانی سال های 1960 تا 1975 گسترش یافت. در این سال ها، قطر (1961)، اندونزی (1962)، لیبی (1962)، امارات (1967)، الجزایر (1969) و نیجریه (1971) به جمع اعضای بنیان گذار اوپک پیوستند. گینه، آنگولا، اکوادور و گابن از دیگر کشورهایی بودند که بعدها به عضویت اوپک در آمدند، اما اکوادور در دسامبر 1992 و گابن در ژانویه 1995 از جمع کشورهای عضو اوپک خارج شدند ولی در سال های اخیر دوباره به این سازمان بازگشتند. برآوردها نشان می دهد اعضای اوپک حدود 40 درصد از نفت خام جهان را تولید می کنند و حدود دو سوم (5/ 81 درصد) ذخایر نفتی اثبات شده جهان را در اختیار دارند.

یولیا تیموشنکو، نخست وزیر دولت «انقلاب نارنجی» اوکراین اواسط سپتامبر سال 2005 با اتهام فساد مالی از قدرت برکنار شد او ژانویه همان سال با پیروزی در انتخابات به نخست وزیری رسیده بود.

تیموشنکو که به سیاستمدار مو طلایی مشهور شده، صاحب چند شرکت در زمینه صنعت گاز اوکراین است و براساس برخی برآوردها یکی از ثروتمندترین افراد در این کشور به شمار می رود. برخی منابع برآورد کرده اند که در سال 2007 یک پنجم کل ثروت اوکراین متعلق به تیموشنکو بوده است. وی در سال 2005 در رتبه سوم فهرست قدرتمندترین زنان جهان نشریه فوربس جای گرفت. او همچنین از سال 2007 تا 2010 نخست وزیر اوکراین بود.