گویا امروز که شما این متن را می خوانید، تولد جناب تولستوی است و مبارک هم باشد و چه از این بهتر. بنده که شخصا عاشق قلم و ارادتمند آثارش هستم. اما چندی پیش در محفل هنرجویان داستان نویسی جمع خوانی «مرگ ایوان ایلیچ» جناب تولستوی را برگزار کردیم و حقیر خیلی با ذوق و شوق رفتم و خیلی درب و داغان و آویزان برگشتم. رفقای جوان تر کتاب را خوانده بودند و اصلا خوششان نیامده بود. آدم های پرت و دور از ادبیات جدی هم نبودند. ولی قشنگ طوری با اثر برخورد کردند که انگار نه انگار نویسنده اش از غول های تاریخ ادبیات است و اتفاقا از همین نوولش هم بسیار یاد کرده اند به عنوان یک اثر شاخص و سرشار از آموزه های فرمی و مفهومی.