آرشیو دو‌شنبه ۱۹‌شهریور ۱۳۹۷، شماره ۵۱۹۸
ورزش
۱۷
یادداشت

کاش همین یک بازی را از خرمشهر نگیرید

مرتضی رضایی

گویا تصمیم گرفته شده که خرمشهر، دیگر میزبان بازی فینال جام حذفی نباشد. این تصمیمی است که شاید به زودی اعلام شود. اتفاقات بازی فینال خونه به خونه بابل و استقلال تهران در اتخاذ این تصمیم موثر بوده است، ضمن آن که گفته شده چمن ورزشگاه خرمشهر کیفیت لازم برای برگزاری این بازی را ندارد. طبق معمول وقتی به بن بست می خوریم، به جای باز کردن راه و ساختن پل، به پاک کردن صورت مساله می پردازیم.

اصولا اعتقادی به حل صورت مساله نداریم چون کمی پیچیدگی و مرارت دارد. وقتی امنیت محل برگزاری بازی فینال تامین نیست، اصولا نباید به برقراری امنیت فکر کنیم. بهترین راه برای ما تغییر محل میزبانی است. اگر امنیت در شهر بعدی هم برقرار نبود باز تغییر می دهیم و این روال تکراری، آنقدر ادامه پیدا می کند تا در یک شهر امنیت ببینیم. اشکال دوم، کیفیت بد چمن است، اما از آنجا که هفت سال است در جلب رضایت کی روش برای چمن مناسب کمپ تیم ملی عاجز بوده ایم، پس قطعا نمی توانیم چمن مناسبی هم برای ورزشگاه خرمشهر تدارک ببینیم. هر بار هم وقتی با این پرسش روبه رو شده ایم که چرا نمی شود در شهرهای جنوبی چمن مناسبی تهیه کرد، گرمای هوا به عنوان مهم ترین دلیل بیان می شود؛ انگار نه انگار که تمام کشورهای عربی با همان گرما، بهترین چمن را در ورزشگاه های خود دارند.

مخلص کلام این که اگر بنا بود برای حماسه های ماندگاری که در خرمشهر خلق شد و به احترام خون های نازنینی که برای دفاع از وطن، زمین این شهر عزیز را رنگین کرد، تنها یک بازی را در این شهر برگزار کنیم، چرا همان یک بازی را از این شهر و مردمانش پس گرفتید؟ اگر این شهر آنقدر عزیز بود که فینال جام حذفی را به آن بدهیم، پس آنقدر ارزش دارد که مشکلاتش را برطرف کنیم. کاش این یک بازی را مانند آب و هوا از خرمشهر نگیریم.