«شصت سال» زمان کمی نیست؛ حالا گیریم دو سه سال کمتر؛ آن هم وقتی پای اتاق های تاریک و خفه ای درمیان باشد که تنها به چند میکروفون و یک صفحه نمایش محدود می شوند.

درد دل مشترک اغلب دوبلورها را شاید بتوان در این دانست که زحمات آنان هیچ گاه به اندازه دیگر عوامل، وازجمله بازیگرها دیده نمی شود. با این حال این قاعده کلی درباره همه صدق پیدا نمی کند، حسین عرفانی یکی از این افراد است که با چهره و بیشتر با صدایش آشنا هستیم. عرفانی وقتی به این هنر گام نهاد که نوزده سال بیشتر نداشت، معرفش علی کسمایی به استودیو مولن روژ بود. او البته از آموزش های احمد رسول زاده هم برخوردار شد و کم و کیف این هنر را از این پیشکسوت فراگرفت. از جمله ویژگی هایی که صدای او را متمایز از دیگر فعالان این عرصه ساخته، دامنه صدای نیرومند و قابل انعطاف اوست و صدالبته مهارتش در تیپ سازی. جالب است که بدانید عرفانی را از جمله صداپیشگان منحصر به فرد دوبله کشورمان می دانند. او به جای بازیگرانی همچون «همفری بوگارت»، «شان کانری» و «آرنولد شوارتزنگر» صحبت کرده و گویندگی در فیلم های «شاهین مالت» و «کازابلانکا» و «بربادرفته» را از نمونه کارهای شاخص و به یادماندنی وی می دانند. البته صدای این هنرمند 76 ساله عرصه دوبله به برخی فیلم های ایرانی هم گره خورده و او به جای اکبرعبدی، کاظم افرندنیا وجمشیدهاشم پورهم صداپیشگی کرده است. او در سریال لوک خوش شانس هم به جای «جالی»(اسب ازخودراضی لوک) صداپیشگی کرده است. با این حال حسین عرفانی این روزها شرایط چندان خوبی ندارد، آن طور که دختر وی گفته، این پیشکسوت دوبله به علت عارضه تنفسی در بخش مراقبت های ویژه بستری شده است.