از سال ها قبل پهپادها (سرواژه پرنده هدایت پذیر از دور) در عملیات هایی که انسان ها توانایی انجام آنها را نداشتند، شرکت کردند و برخی از ویژگی های خود را نشان دادند. اکنون مدتی است که محققان درصددند از این پهپادها به روش های بهتری استفاده کنند. روزی را تصور کنید که این وسایل هوایی بدون سرنشین در آسمان به حرکت درآمده و عملیات کارآگاهی انجام داده و با کمک به پلیس، روند مبارزه با جرم و جنایت را بهبود بخشند. البته باید گفت تاکنون از برخی پهپادها در مناطق جنگی استفاده شده است. این وسایل به دوربین های باکیفیت و فناوری های تصویربرداری دمایی مجهزند و تصاویر خوبی از مناطق مورد نظر ارسال می کنند.

اکنون محققان می گویند، شاید بتوان در آینده ای نه چندان دور، از این پهپادها برای انجام ماموریت های جست وجو و نجات استفاده کرد. در واقع با استفاده از این هواپیماهای بدون سرنشین در آسمان می توان نقاط وسیع تری از زمین را مشاهده کرد و چون آنها مانند هواپیماهای معمولی و خودروها از نظر حرکتی محدود نیستند، می توانند عملیات جست وجو را بخوبی انجام دهند. اندازه پهپادها آنقدر بزرگ نیست که در صورت سقوط، خسارت زیادی به بار آورد. بعلاوه آنها را می توان به آسانی از قبل برنامه ریزی و مامور انجام کاری کرد.

البته این پهپادها هنوز مشکلاتی دارند. یکی از مشکلات آنها محدودیت عمر باتری شان است که نمی توانند در یک زمان طولانی به جست وجو و عملیات نجات بپردازند. مشکل دیگر آنها این است که صددرصد نمی توان به توانایی آنها در پیدا کردن افراد گمشده اعتماد کرد. با وجود این محدودیت ها، پهپادها می توانند بدون زحمت زیاد، بخش وسیعی از منطقه ای را جست وجو کنند. این کاری است که یک خودروی پلیس براحتی نمی تواند انجام دهد. این روش باعث می شود عملیات جست وجو و نجات، که لحظه به لحظه آن حیاتی است، با سرعت انجام شود.

از طرفی با استفاده از پهپادها می توان تصاویر سه بعدی و با کیفیت از مناطقی که جنایتی در آن رخ داده، گرفت و به این ترتیب به پلیس در شناسایی مجرمان کمک کرد. این فناوری که پیش بینی می شود تا سال 1401/ 2022 در اختیار پلیس قرار گیرد، تحولی عظیم در ماموریت های نجات و ردیابی مجرمان ایجاد خواهد کرد.