سال 97 سال «تصمیم های سخت» برای دولت و بالطبع برای ملت است. افق این «تصمیم های سخت» در آینه بودجه سال 97 پدیدار بود. کسری عملیاتی 80 هزار میلیارد تومانی بودجه، وضعیت نامطمئن و ناپایدار تحصیل درآمدهای نفتی، تردیدها در برآورد نرخ ارز، فشارهای تورمی به بودجه ناشی از افزایش دستمزدها، یارانه حامل های انرژی، پرداخت یارانه های نقدی و منابع طرح تحول سلامت و پرداخت بدهی های دولت به صندوق های بازنشستگی... به طور طبیعی دولت و مجلس با تراز کردن درست قانون بودجه 97 در ظاهر تصمیم هایی گرفتند و صورت مسائل را رفع کردند: اما هنوز لایحه بودجه 97 در کمیسیون تلفیق مجلس بود که پیچ های تاریک «سیاسی» سال 97 خود را نمایان ساخت. «خروج ترامپ» از برجام و اعلام آغاز تحریم های گسترده مالی، پولی، تجاری و نفتی علیه ایران و نیز تحمیل جبران ضررهای نجومی موسسات مالی و اعتباری به بیت المال و خزانه دولت. دولت درست در نخستین روزهای سال 97 وارد «چرخه تصمیم های سخت» شد، اگرچه نخستین «تصمیم سخت» را در مورد تک نرخی شدن نرخ ارز گرفت و تکانه های شدیدی در اقتصاد به وجود آورد اما در فرآیند 5 ماهه این «تصمیم سخت» را رفته رفته اصلاح کرد: با این احوال مساله «تصمیم های سخت» سال 97 هنوز در ابتدای مسیر است. تقویم تدوینی لایحه بودجه 98 هفته گذشته منتشر شد: به زودی دولت بخشنامه بودجه 98 حاوی رویکردهای کلان دولت برای سال 98 را منتشر خواهد کرد. باید یقین داشته باشیم که این رویکردهای کلان مجموعه ای از «تصمیم های سخت» است. این تصمیم ها برای ایجاد آمادگی های اجتماعی است. دولت باید برای آنکه این «تصمیم سخت» را بدل به «تصمیم های بد» نکند از هم اکنون باید خود را آماده نشان دهد و افکار عمومی را همراه کند. طبیعی است نخبگان وتحلیلگران امروز باید به دولت در جهت اتخاذ درست «تصمیم های سخت» یاری رسانند.