آرشیو سه‌شنبه ۲۰‌شهریور ۱۳۹۷، شماره ۵۱۹۹
صفحه آخر
۲۰
سرباز ره دین

چه گویم در حق حسین (ع)

امید مهدی نژاد

معاویه- که نفرین خدا بر او باد - به یزید -که نفرین خدا بر او باد - چنین وصیت کرد و مرد:

من بر تو در کار خلافت از چهار کس می ترسم... از پسر ابو بکر، عبدالرحمن؛ از پسر عمر، عبدا...؛ از پسر زبیر، عبدا...؛ و از پسر علی،حسین (ع).

اما پسر ابوبکر؛ مردی است که در یاران و دوستداران خویش می نگرد؛ هرچیز که آنان کنند، آن کند. دست از او بدار و هرچه کند او را بدان مگیر.

اما پسر عمر؛ مردی سخت نیک است و ترک دنیا گفته. هرگاه او را بینی سلام من بدو رسان و او را عطایای فراوان فرست.

اما پسر زبیر؛ بر تو بسیار می ترسم از او که مردی سخت مکار است. گاه همچنان شیر گرسنه در تو جهد و گاه چونان روباه با تو حیله گری کند. با او چنان زندگانی کن که او با تو کند و اگر با تو بیعت کند، او را برقرار دار.

و اما حسین (ع)...

آه ای یزید، چه گویم در حق او. گه گاهش تهدیدی کن، اما زنهار که بر او شمشیر نکشی. چندان که توانی حرمتش دار که اینان جز در حرمت و منزلت رفیع زندگانی نتوانند کرد. پس ای پسر، چنان مباش که در گذری و خون حسین (ع) در گردن داشته باشی که هلاک از تو برآید.