وضعیت در حوضه مدیترانه همچنان بدتر می شود: گورستانی توده ای که تاحدی سرپوشی است بر حقیقت جاری هر روزه، و نیز دولت هایی که روش های مختلف حذف مردم را وضع می کنند یا با آن ها کنار می آیند. بی شک تاریخ از این شیوه ها به عنوان جنایت یاد خواهد کرد. در میان این دو می توان ابتکار عمل هایی هم دید که تجسم تلاش های «جامعه مدنی» در ایجاد همبستگی است: پناهگاه های شهری، «قاچاقچیان انسانیت»، کشتی های نجات که به خاطر خصومت مراکز دولتی مدام درگیر بازی موش و گربه اند.