نگاهی به وضعیت بحرانی امیدواری اجتماعی در ایران امروز در گفت و گو با هادی خانیکی
فحش خور امیدواری ملس است!
چند سال پیش مخاطب تئاتر آهنگ های قدیمی محمد رحمانیان بودم. یک دیالوگی داشت که حالا که می خواهم در مورد امید بنویسم به ذهنم انگشت می کشد: «اول میگن یه غمی تو این هوا هست، که آدم دلش می خواد آواز بخونه. یه غمی تو این هوا هست، که آدم دلش میخواد عاشق بشه. اما راستش رو نمیگن... آقای من... خانم من... راستش اینه: یه غمی تو این هوا هست، که آدم دلش می خواد بمیره.» من هم فکر می کنم که ناامیدی دقیقا مثل غم گاهی توی هوا پراکنده است، مثل ویروس سرماخوردگی. ناامیدی یک بیماری اجتماعی اپیدمیک است که روی دل مان می نشیند و بی رنگ می کند هر چیزی را. یک نفر اگر
شما میتوانید به یکی از روشهای زیر مشترک شوید:
همزمان با برقراری دوره اشتراک بسته دانلود 70 مطلب از مجلات عضو و دسترسی نامحدود به مطالب روزنامهها نیز برای شما فعال خواهد شد!
پرداخت از طریق درگاه بانکی معتبر با هریک از کارتهای بانکی ایرانی انجام خواهد شد.
پرداخت با کارتهای اعتباری بینالمللی از طریق PayPal نیز برای کاربران خارج از کشور امکانپذیر است.
- دسترسی به متن مقالات این پایگاه در قالب ارایه خدمات کتابخانه دیجیتال و با دریافت حق عضویت صورت میگیرد و مگیران بهایی برای هر مقاله تعیین نکرده و وجهی بابت آن دریافت نمیکند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.