سینما با پایداری صد و چند ساله خود تغییرات زیادی در زندگی ما داده حتی خیلی بیش از آنچه از ما گرفته باشد. درست سی سال پیش دستیار یکی از فیلمسازان صاحب نام سینمای ایران خلاصه داستانی را برای من تعریف کرد که اصرار داشت واقعیت محض است و بر سر یکی از نزدیکانش آمده و امیدوار بود بتواند بر اساس این چکیده نخستین فیلم خود را بسازد:«مردی بر سر راه خود به خانه، زن آبستنی را که در انتظار تاکسی بوده سوار می کند. ضمن صحبت زن ماجرای غم انگیز زندگی خود را بازگو می کند که چگونه شوهرش او را از خانه بیرون کرده و سرپناهی ندارد و از مرد می خواهد که او را فقط یک شب در خانه خود پذیرا شود.

مرد می گوید عیالوار است و نمی تواند یک زن ناشناس را به خانه ببرد، زن در تمنای خود سماجت می کند و می گوید که خود می داند چگونه به همسر او متوسل شود و عواطف او را برای پذیرفتن خویش برانگیزد!

القصه... مرد زن حامله را به خانه می برد و اتفاقا با استقبال همسر مهربانش رو به رو می شود. زن باردار فردا و پس فردای آن شب را هم از خانه آنان نمی رود و به اصطلاح جا خوش می کند، وقتی با اعتراض زن و شوهر خیر روبه رو می شود و می گوید بچه ای را که در شکم دارد از مرد خانواده است و اگر از او دلجویی و پذیرایی نشود به مراجع قانونی شکایت خواهد کرد... کار به کلانتری می کشد و پس از بازجویی های متعدد و آزمایش خون و غیره، معلوم می شود که مرد عقیم است... در حالی که دو فرزند با شکل و شمایل خویش در خانه دارد..! و بعد کشف یک راز باورنکردنی که زن صاحبخانه دو فرزند را با همکاری برادردوقلوی همسرش به دنیا آورده است...»

والله اعلم بالحقایق الامور

یادآوری(1):

واژه فیلم در زبان فارسی معنی دروغ و دغلکاری هم می دهد!

یادآوری (2):

نمی دانم سرانجام این فیلم توانست ساخت بگیرد یا نه؟!