چین دومین کشور بزرگ در سازمان تجارت جهانی و رئیس اتحادیه بین المللی مخابرات [ITU] است؛ اینها جاهایی هستند که باید در انتظار چین برای به چالش کشیدن سیستم باشیم. این کشور تعامل چشمگیری با نهادهای منطقه ای برقرار کرده و از مشارکت خود برای بازتاب چهره ای همزیستی جویانه و مسالمت آمیز استفاده کرده به این امید که ترس های منطقه ای از قدرت روزافزون چین بکاهد.

بی تردید، چین به طور فزاینده ای عضلات خود را در نهادهای بین المللی «ورز» داده تا به اصلاحات خودخواهانه اش دست یابد. در این معنا، رفتار چین با پیوستن ساده و صرف به نهادهای موجود مشخص نمی شود بلکه با مشارکتی مشخص می شود که با تلاش های تدریجی برای کسب حمایت از الگوی چینی دنبال می شود؛ الگویی دال بر اینکه این نهادها چقدر می توانند و باید موثر باشند.