لوطی ‎گری، سنتی کهن و خرده فرهنگی ریشه دار در تاریخ ایران است و لوطیان با نام هایی چون عیاران، فتیان، جوانمردان، پهلوانان و... همواره در تاریخ ایران حضور داشته اند. این را بررسی های کسانی چون هانری کرسن، از فتوت نامه های ایرانی نشان می دهد. تا جایی که برخی سنت لوطی گری را همراه تصوف ایرانی قلمداد می کنند: نکته ای که بررسی قلندرنامه ها در آثار محققان برجسته ای مثل شفیعی کدکنی، آن را نمایان می سازد. شاید با استناد به شاهنامه و قصه پهلوانان کهن ایرانی مثل رستم بتوان این سنت را قدیم تر از تصوف ایرانی - اسلامی خواند. لوطی ها به عبارت دیگر، قهرمانان دنیای کهن ایرانی هستند، همچنان که در اروپا شوالیه ها بودند و در شرق دور سامورایی ها: با اخلاق و مناسک و شیوه ها و آیین های مخصوص به خود.