حتما ضرب المثل «یکی می مرد ز درد بی نوایی، یکی می گفت خانوم زردک می خواهی؟!» را شنیده اید. حالا حکایت «تئاتر خصوصی» ماست که در بدترین شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه که فاتحه طبقه بندی های اجتماعی در شکل کلاسیکش خوانده شده، هرازگاه نمایش نامه هایی را با بوق و کرنا روی صحنه می برد که از نظر قیمت بلیت و مکان در نظر گرفته شده برای اجرا و شیوه کار و برد تبلیغاتی، زمینه ساز شکل گیری نوعی «تئاتر بورژوایی» است.

جالب آنکه یکی از مروجان این جنس تئاتر جناب حسین پارسایی، رئیس سابق اداره تئاتر و بچه قم، شهر خون و قیام است! بعد از تئاتر «الیور توئیست» اخیرا از طریق شبکه های مجازی و پلاکاردهای نصب شده در