تاریخ رسمی تاسیس رادیو به سال 1319 باز می گردد؛ اما دست کم نزدیک به یک دهه پیش از آن زمینه های راه اندازی رادیو فراهم شد و عملا از 1304 بی سیم پهلوی به عنوان رادیوی رسمی ایران آغاز به کار کرد.

دراین بازه، رادیو به معنای واقعی یک رسانه ملی بود و نخبگان جامعه، آن را به عنوان یک فرصت مغتنم می دیدند که به عنوان یک ابزار آموزشی برای توسعه پایدار و تقویت عناصر فرهنگ معیار مثل زبان فارسی و هویت ملی و… از آن استفاده کنند. در دهه 50 با وجود جمعیت زیر 30 میلیونی طبق آمار بیش از 10 میلیون گیرنده رادیویی در منازل ایرانیان وجود داشت که نشان می دهد رادیو در گذشته ارتباطی تنگاتنگ با زندگی روزمره مردم داشته است. اما درحال حاضر این رویکرد تقلیل پیدا کرده و تنها بخشی از اوقات فراغت گروه اندکی از جامعه ایرانی با رادیو سپری می شود.