شاید شنیده باشید که نور آبی برای چشم ضرر دارد. اما چرا؟ قرنیه قادر به فیلترکردن یا انعکاس نور آبی نیست. از طرفی هم می دانیم که مواجهه دائم با نور آبی موجب صدمه به شبکیه می شود.

پژوهشگران با کشف چگونگی بروز این آسیب سعی دارند تا درمان موثرتری برای کاهش سرعت پیشرفت آسیب هایی همچون تباهی لکه زرد (دژنراسیون ماکولا) پیدا کنند.

عارضه نام برده بر اثر فروپاشی یا نازک شدن سلول های موجود در ماکولا (قسمتی از شبکیه) ایجاد می شود.

سلول های گیرنده نور در ماکولا در مبتلایان به تباهی لکه زرد چون از بین رفته اند، بیمار مشکل بینایی پیدا می کند.

متاسفانه درمان قطعی برای تباهی لکه زرد وجود ندارد و فقط با راه هایی مانند تزریق می توان روند پیشرفت بیماری را آهسته تر کرد. حالا ببینیم که نور آبی کجای این ماجراست.

وقتی چشم ها در معرض نور آبی قرار می گیرند، مولکول های رتینال در شبکیه به دلیل تحریک شدن بر اثر نور آبی و ایجاد مجموعه ای از واکنش ها موجب مرگ سلول های حیاتی حساس به نور می شوند. این آسیب دائمی است، زیرا سلول های گیرنده نور در چشم بازتولید نمی شوند.

پژوهشگران بتازگی دریافتند که بدن از ماده بخصوصی برای جلوگیری از مرگ این سلول های حیاتی توسط محرک هایی همچون نور آبی جلوگیری می کند. این ماده بخصوص آلفا توکوفرول نام دارد که از مشتقات ویتامین E و نوعی آنتی اکسیدان طبیعی است.

اما سلول هایی که به این ماده نیاز دارند، وقتی سالخورده می شویم یا سیستم ایمنی بدنمان تضعیف می شود، قادر به دریافت کافی ماده مذکور نیستند.

نور خورشید هم به طور طبیعی شامل نور آبی است و مثل صفحه موبایل و لپ تاپ و امثال اینها نور آبی تولید می کند.

اما مشکل اینجاست که ما ساعت های طولانی و با فاصله نزدیک به این وسایل خیره می شویم و همین مواجهه مداوم و نزدیک چشم ها با نور آبی برایمان دردسرساز شده است.

اکنون پژوهشگران در تلاشند راهی پیدا کنند که از تاثیر نور آبی در ایجاد بیماری های چشمی بکاهند.