شهروندان ونزوئلایی به سمت مرزهای این کشور با کشورهای همسایه از جمله برزیل و کلمبیا سرازیر شده اند و روزانه نزدیک به 5 هزار نفر این کشور را ترک می کنند. در صورت تداوم این وضعیت، بیش از 5 درصد جمعیت یعنی نزدیک به 2 میلیون نفر از شهروندان تا پایان سال جاری میلادی از این کشور خارج خواهند شد.

به این ترتیب، بزرگ ترین بحران مهاجرت در تاریخ آمریکای لاتین شروع شده است. کمبود مواد غذایی، دارو، افزایش جرم و خشونت، بحران تولید و صادرات نفت و ابرتورم تاریخی (یک میلیون درصد تا پایان سال) ، راهی جز فرار برای مردم باقی نگذاشته است. بحران حقوق بشر در ونزوئلا پشت سایه بحران سوریه و میانمار پنهان شده و سازمان های بین المللی توجه لازم به این وضعیت را فراموش کرده اند. صندوق بین المللی پول، نرخ تورم را بالغ بر یک میلیون درصد پیش بینی کرده و نسبت به ثبت محتمل نرخ بیکاری بالای 40 یا 50 درصدی هشدار داده است. همزمان با گزارش های اقتصادی ناامیدکننده، وزارت خزانه داری آمریکا، افزایش فشار تحریم ها علیه این کشور را وعده داده که می تواند صادرات نفتی ونزوئلا را با کاهش بیشتری مواجه کند. طبق گزارش «فایننشال تایمز» ، عرضه نفت از سوی این کشور بین سال های 2014 تا 2016 حدود 2 میلیون و 350 هزار بشکه در روز بود؛ اما از ابتدای سال 2016 تولید نفت و صادرات آن روند نزولی شدیدی را تجربه کرد که تا ابتدای سال جاری میلادی به عرضه یک میلیون و 400 هزار بشکه در روز منتهی شد.