تاسیس مدارس به سبک جدید یکی از راه های آشنایی مردم با تمدن نوین بود. نحوه آموزش در این مدارس بسیار آسان تر از نحوه آموزش در مکتب خانه ها بود. دانش آموزان زودتر یاد می گرفتند و آموخته های خود را به منزل و جامعه برده و در تغییر منش این دو مکان فرهنگی تاثیرگذار می شدند.

بنا به نوشته دالمانی، طرز تعلیم وتربیت اروپایی در زمان مظفرالدین شاه در ایران معمول شد و به جای مکتب خانه ها، مدارس منظمی دایر شد و روزبه روز هم توسعه پیدا کرد. کرمانی تعداد مدارس دوره مظفرالدین شاه را که به شیوه جدید ساخته شده و به شیوه جدید آموزش می دادند، 49 باب اعلام می کند. این مدارس به تقلید از نوع خارجی آنها که طی حضور خارجیان در ایران ساخته شده بودند، تاسیس شدند. در همین عصر همین مدارس ملی نوین یا به عبارتی «دارالفنون های کوچک» ریشه در خاک کرده و آرام آرام به میوه دهی نزدیک تر و نزدیک تر می شدند. تاسیس چنین مدارسی در تغییر رفتار و فرهنگ و حرکت به سوی تحول جامعه عصر قاجار تاثیرگذار بوده است.