8 مه 2018 را باید نقطه عطفی در مسیر تاریخی برجام قلمداد کرد که ادامه حیات آن را با شائبه های جدی مواجه کرد. تاریخی که رئیس جمهور تازه بر سر کار آمده آمریکایی ها، همان طور که در دوران مبارزات انتخاباتی وعده داده بود از این معاهده چند جانبه خارج شد و بدون توجه به تبعات مختلف آن، سعی در نشاندن مجدد ایران پای میز مذاکره ای داشت که خودش علنا آن را ترک کرده بود. پیرو این اقدام بود که دولت آمریکا جدولی زمان بندی شده از مراحل تحریم ها را اعلام کرد که آخرین مرحله آن مصادف با 13 آبان اعمال خواهد شد.

مقامات ایرانی بارها عنوان کرده اند که بسیاری از این فشارها قبل از این سر رسید اعمال شده و قرار نیست فشاری بیشتر از میزان فعلی بر مردم وارد شود اما با این حال بارها مطرح شده طرح اروپا برای دور زدن تحریم های آمریکا باید قبل از 2 نوامبر برقرار شود، اما با این حال در صورتی که ایران به این نتیجه برسد که اقدامات جاری نمی تواند اثر محسوسی بر اقتصاد داشته باشد، دیگر دلیلی برای پایبندی به برجام وجود نخواهد داشت. اما کشورهای اروپایی در همین مدت نشان داده اند که به شدت منتقد تصمیمات ترامپ هستند و اساسا هرگونه امکان برای جریان یافتن مذاکره بر سر مسائل اختلافی را تنها در صورت زنده ماندن برجام ممکن می دانند. در همین رابطه، دو روز قبل از جلسه شورای امنیت سازمان ملل، ایران و اروپا طی بیانیه ای مشترک از نزدیک شدن به راه حلی مشترک برای حل و فصل مشکلات و دغدغه های اصلی ایران برای فروش و نقل و انتقالات مالی خبر دادند، خبری که به سرعت با واکنش آمریکا مواجه شد و تهدیدات ترامپ خطاب به دولت ها و شرکت هایی که با ایران همکاری کنند بخش ثابتی از سخنرانی های او بود. باید منتظر ماند و دید که بسته اروپا تا چه حد مثمر ثمر خواهد بود و آیا فشار ترامپ را کاهش خواهد داد یا شاهد جان باختن برجام خواهیم بود. باشگاه اقتصاددانان به ابعاد مختلف این موضوع پرداخته است.