به گزارش خبرگزاری مهر، این منتقد توضیح داد: عباس کیارستمی در حالی در سال 1989 به جشنواره نانت آمد که از حضور حرفه ای او در سینما سال ها می گذشت و به همین دلیل خیلی دیر در جشنواره ما شناخته شد. اکنون ما در حال شناخت فیلم های قدیمی کیارستمی هستیم و این در حالی است که عباس کیارستمی 20 سال قبل از آن کار می کرد و حرفه ای بود. وقتی اولین فیلم او را دیدم 18 ساله بودم و واقعا شوکه شدم، چون نگاه آن زمان کیارستمی در ایران خیلی جلوتر از ما بود. کیارستمی در فیلم هایش ترکیبی از عکاسی، فیلم، نقاشی و ادبیات استفاده می کرد که این نوع سبک کار، الان در سینمای جهان به کار گرفته می شود ولی او در زمان خود این ایده را عملی کرد. بارون افزود: هر قدر سعی می کردیم عباس کیارستمی را بشناسیم، همیشه چند مرحله جلوتر از ما بود و این موضوع به نگاه او برمی گشت. آدم باید خیلی هنرمند باشد که بتواند برای مثال یک زندگی شهری، روستایی و بین المللی را تلفیق کند و فاصله ها را از بین ببرد که او این کار را می کرد. او می توانست فیلمی بسازد که در عین مهربانی و صداقت روستایی، جلوه های زندگی رسمی شهری را نمایش دهد.

این منتقد ادامه داد: در فرانسه جبهه چپ گرا با کیارستمی موافق نیست در حالی که برخلاف آن چیزی که آنها فکر می کنند، نگاه کیارستمی جهانی و متفاوت است. دبیر جشنواره فیلم نانت همچنین درباره موفقیت بیشتر سینماگرهای ایرانی در جشنواره های جهانی گفت: نمی توان در این زمینه یک الگو ارائه کرد، اما الان خیلی از فیلم سازهای ایرانی به دلیل موفقیت های اصغر فرهادی، فرم و محتوای این فیلم ها را تکرار می کنند این در حالی است که در دهه های 80 و 90 میلادی، عباس کیارستمی، بهرام بیضایی و امیر نادری بر اساس ایده و تفکر خودشان فیلم ساختند و همین موضوع سبب تنوع سینمایی در آن دوران شد. اگر ایده و تفکر نو بین فیلم سازهای جوان ایرانی نیز دارای اهمیت شود، مسلما موفقیت های ایرانی ها دوباره تکرار خواهد شد.