پدیده تورم برای مردم ایران در تجربه چند دهه اخیر پدیده جدیدی نیست. این تجربه امری مثبت تلقی می شود چراکه می تواند دلیلی باشد برای اینکه مردم از تورم وحشت نکنند. مردم با تجربه تورم بالا از دهه 1350 زیسته اند. تقریبا اکثر محققان منکر تاثیر این تورم بر وقوع انقلاب اسلامی نیستند هرچند ممکن است در مورد میزان تاثیر آن اختلاف نظر وجود داشته باشد. اینکه چرا تاب آوری جامعه ایرانی در دهه 1350 آن قدر پایین بود به بی تجربه بودن جامعه ایرانی برمی گشت.

مردم یک دهه گذشته، یعنی در سال های پایانی دهه 1340 طعم یک رکود سخت را چشیده بودند. علی امینی، نخست وزیر وقت، از سفت کردن کمربندها می گفت. سازمان تدارک کشوری تشکیل شده بود تا کالای مورد نیاز کارمندان دولت را تامین کند. گفته می شد که دولت در برخی سازمان ها به جای حقوق، کالا تحویل مردم می دهد. حتی گفته می شد که برخی کارمندان حقوق خود را به شکل آجرهای ساختمانی دریافت کرده اند. اما تورم دهه 50 شباهتی با رکود دهه 40 نداشت. در تورم های بعدی مردم تجربه بیشتری داشتند و می دانستند چطور مشکلات خود را حل کنند. به علاوه، و مهم تر از آن نگران نمی شدند و راه هایی برای جلوگیری از پیامدهای افزایش سطح عمومی قیمت ها ابداع می کردند. مسلما این تجربه به کمک عده ای خواهد آمد اما عده زیادی نیز که این تجربه را لمس نکرده اند و راه هایی برای تخفیف بحران ندارند با صدمات زیادی مواجه خواهند شد.